Maandelijks archief: februari 2013

Peperwodka

Het is de laatste avond op de boerderij in Posejnele, een dorpje in het uiterste Noordoosten van Polen, op de grens met Litouwen en Wit-Rusland. Posejnele is een plaatsje zonder kern met ver uit elkaar gelegen boerderijen.

Ik had lang gereisd, eerst met een vliegtuig naar Warschau en toen bijna vijf uur in een trein naar Augustov, om van daaruit met de auto van B. en K. op de boerderij te komen. Eerst via harde wegen en op het laatst via een bobbelige zandweg met aan beide kanten dichte bossen met héle hoge bomen. Ja, zulke bossen heb je in Nederland niet, dacht ik tevreden toen ik voor het eerst uitstapte bij de boerderij. Je gaat immers niet voor niets naar de andere kant van Europa.

Maar goed, het is de laatste avond op de vakantieboerderij. En op de laatste avond betaal je de boer en boerin, zo gaat dat nu eenmaal. De boer en boerin zijn gastvrije mensen, en het betalen is dan ook niet zómaar betalen, een korte zakelijke transactie. Nee, dat betalen is omkleed met een ritueel van Wodka drinken, praten en wat vettig eten.

Aan tafel zitten vrienden B. (Nederlands) en K. (Poolse) samen met een Pools echtpaar. Ook de zoon van de boer en boerin schuift aan, samen met een vriend van hem die deze zomer op de boerderij werkt. Er wordt gepraat, in het Pools. Ik knik en lach een beetje, tjah je probeert wat via non-verbale communicatie.

Als de boer het eerste glas wodka inschenkt, drink ik dat meteen op. Vriend B. kijkt me verschrikt aan. “Je moet pas drinken als de boer een toost uitbrengt.” Oei, ik word rood. De boer lacht vriendelijk en schenkt me opnieuw in. Dan proost hij, en hop, daar gaat het eerste glas.

De Wodka zit in een soort draakachtige fles, en is eigenlijk geen wodka maar een drankje met een zoetige smaak, een eigen gebrouwen drankje, waar de boer trots op is. Dan komt zoon P. met zíjn drankje. Hij schenkt in, wij drinken. Dit is een soort honingdrankje, ook lekker. Ja, zeker zo lekker als het drankje van de boer.

Zo gaat het even door. Gepraat en drankjes die achterover worden getikt. Vriendelijk gelach.

Maar dan. De boer staat op, hij grinnikt. Zoon P. pakt een fles water en zet deze op tafel. De boerin kijkt ietwat bezorgd. De boer graait wat in een kast vol flessen, tot hij heeft gevonden wat hij zocht. Hij knikt tevreden. Hij heeft een fles in zijn hand. “Paprika drink,” hoor ik. De boerin trekt een gezicht waarop heel groot staat af te lezen ‘OEI’.

Paprika drink is Wodka met peper. Dat klinkt onlogisch, maar het heeft iets met de taal te maken. Paprika is een zoete variant van de peper, maar in het Pools zal paprika wellicht peper betekenen. Het drankje is afkomstig uit de Oekraine hoor ik.

Wie durft te drinken? Het is duidelijk geen vrouwendrankje, want alleen de mannen krijgen een glaasje toegeschoven. Ik knik ‘nee’, sla mij maar over. Maar de tafel voert de druk op. Ik móet drinken. Nee, nee, nee, knik ik nog een paar keer. Maar zoon P. heeft al ingeschonken. De boerin kijkt nog steeds verschrikt. De boer lacht.

Zoon P. drinkt als eerste. Adje, in één keer op. Dan volgt de andere Poolse gast aan tafel – met een kleine slokje. En dan, dán neem ik een slokje. En? Het is heet (peper!) en sterk (Wodka!). Op mijn voorhoofd verschijnen zweetdruppeljes. Ik drink water.

En dan is het glaasje op! Eigenlijk valt Paprika Drink/Peper Wodka best wel mee.

Ach, en de boer weet niet van ophouden. Het volgende glaasje wordt al ingeschonken. En nu, alles went, drink ik het in één keer op!

Het is de laatste avond op een boerderij in een uithoek van Europa, buiten regent het een beetje. En nu weet ik waarom ik zo ver heb gereisd. Ik heb Paprika drink ontdekt.

Waarom dit verhaal, vraagt de lezer zich af? Ik vraag het mezelf ook af. Maar dit is een waargebeurd en tegelijkertijd commercieel verhaal. Want op de avond na terugkomst heb ik met vriend V. bedacht dat het Nederlandse hippe zomerdrankje van dit jaar Wodka Pepper gaat heten. Een zwart flesje met felle rode peper erop gaat het hélemaal maken in de Nederlandse uitgaangsgelegenheden. Een gevaarlijk drankje, heet en sterk tegelijk. Binnenkort gaan we praten met de fabrikant in de Oekraïne.